એમ તો એના રાત રાણી બનવાની વાર હતી, પણ મહેકને પીવા એની બેઠી હાજર આંખો હજાર હતી …

જહાલત કા આલમ હે ઇસ દુનિયા મેં ક્યાં કીજે, બસ યુંહીં શમ્મા બનકે જલને કે અલાવા ભી ક્યાં કીજે…

એમ તો કહે છે કે ખાલી લાગણીઓ જ હતી. પણ સાચું કહું, એવી તો ધારદાર હતી…

એક ખૂણે તાપણું છે, મળી જાય તો.. રાખના ત્યાં નિશાનો, બળી જાય તો.. ક્યાં લગી રોટલા ખાઇશું મોજના, છે મજા, કોઇ દુઃખને દળી જાય તો.. પગથિયું પણ નથી જોયું જેણે કદી, ‘ને દુઆ ત્યાં મફતમાં ફળી જાય તો !

આંખ ને ઉડવા માટે પાંખો નથી હોતી   અને   લાગણીઓ ને રોકી  શકાય  એવી  પાળો   નથી  હોતી…………     Mehul Pethani  

એકલતા,   એક એવું પંખી છે,   જેને પાંખ હોવા છતાં પણ ઉડી શકતું નથી……   Mehul Pethani

ગયો દરિયા પાસે અને મને કિનારો  મળિયો,    ખોળિયો તે મારા જીવન નો ખજાનો,   અને મને જ પાછો હું મળિયો….     Mehul Pethani

બડી મોહલત કે બાદ મિલા હે કોઈ,   જો આપના ભી હે ઓર ગેર ભી….   Mehul Pethani

મળિયા ઘણા વર્ષો પછી,   જાણે એક દિવસ અને રાત…….   Mehul Pethani

કુછ તો લોગ કહેગે. લોગો કા કામ હે કહેના. PARMAR JAYESH..

ભૂલ કોઈની પણ હશે ચાલશે પણ હું જ રોઝ માફી માંગી લઇ,   કારણકે તને મેળવા કરતા ખોવાનો ડર વધુ છે.

અમે જેની સામે હૈયું ખોલી ને બેઠા.. એ જ એને ત્રાજવે તોળી ને બેઠા… પૂછવા જતા હતા દામ… ત્યાં તો… “આનું કાઈ ન આવે” એમ કહી બેઠા